Reisverslag. Monrovia, Liberia. 08-09-2015. Groet Uit Monrovia III

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: 08 June 2015 10:30
Aan:
Onderwerp: Groet uit Monrovia III

 

Beste Allemaal,

 

Afgelopen vrijdag kwam de nieuwe sterilisator op zijn plaats hier in het St. Josephs Hospital. Was een hachelijke onderneming. Een machine van 800 kg, moest door een kleine deuropening met 1 cm speling. Ging allemaal maar net! Uiteindelijk heel goed gelukt. Zonder heftruckje dat we van het Duitse Rode Kruis ontvingen zou het een bijna hopeloze onderneming zijn geweest…

Nu kunnen we eindelijk aan de eigenlijke installatie beginnen (aansluiten van water, electriciteit en afvoer.

 

In het ander ziekenhuis kregen we uiteindelijk de grote Matachana autoclaaf aan de praat!

We hebben er een biertje op gedronken met het team. Super gezellig.

Nu moet daar nog het nodige gebeuren:

Installatie van waterbehandeling; schoonmaken van alle materialen; bekijken hoe de flow van vuil, schoon en steriel materiaal zal zijn. enz.

 

Als alle apparatuur op orde is kunnen we de training doen.

Voorlopig nog heel veel te doen voordat het zover kan zijn.

 

Ik houd je verder op de hoogte!

Voor nu het allerbeste hier uit St. Josephs Hospital, Monrovia,

Jan

 

Reisverslag. Monrovia, Liberia, 02-06-2015. Groet Uit Monrovia II

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: dinsdag 2 juni 2015 14:28
Aan:
Onderwerp: Groet hier uit monrovia II

Beste allemaal,

Inmiddels alweer 2 weken hier. Het werk vordert maar het gaat allemaal stapje voor stapje.

 

Sinds een maand is Liberia Ebola-vrij. Hierdoor is het allemaal wat minder stressvol dan de vorige keer (November 2014) toen alles en iedereen nog in de ban was van de ziekte die alleen hier in Liberia bijna 5000 doden opeiste!

Maar men blijft alert; operaties gelden als high risk; elke persoon die het ziekenhuis terrein opkomt wordt de temperatuur gemeten. Handen wassen bij het binnengaan van een gebouw; hoog risico afval wordt in volledig beschermende kleding gedaan. Overledenen worden afgevoerd door een speciaal daarvoor getraind team.

In het st. Josephs catholic hospital (waar ik verblijf) hebben we uit de steriliatieruimte een oude sterilisator verwijderd; hij moest echter volledig gesloopt worden anders kon hij niet door de smalle gang/deur.

De voorbereidingen voor water, electriciteit en afvoer worden gedaan.

Er moest nog e.e.a. gesloopt worden om plaats te maken voor de nieuwe machines.

 

Ook begonnen met stroomverbruik metingen en het voorbereiden voor het implementeren van software voor de apparatuur-inventaris van het ziekenhuis.

 

In het andere ziekenhuis (JF Kennedy Memorial hospital) de eerste tests gedaan aan de autoclaaf. Problemen met watervoorziening en compressor; ook de software geeft problemen. Ik ben in contact met de fabrikant hierover. Heb onderdeel (drukregelaar) voor de reparatie van de compressor kunnen vinden. Vanmidddag weer testen.

 

Ook voorbereiding begonnen voor de training die gaat komen voor het CSA personeel en de technici van de beide ziekenhuizen.

De training wordt gedaan als alle apparatuur is geinstalleerd en werkt

 

De samenwerking met het personeel hier is echt geweldig goed! Er is enorm veel te doen, maar toch ook heel veel plezier!

 

Het ziet er naar uit dat ik een week langer hier zal zijn. Alles gaat toch wat trager dan in het plan. Afgelopen week waren beide waterpompen die het ziekenhuis van water voorzien kapot. Dit kreeg prioriteit. Alle staff die ik ook nodig heb moest hiermee aan de gang (hoofd onderhoud, de electricien en de loodgieter).

Vandaag overleed een personeelslid (hoofd operatiekamer); aan nierfalen. Gelukkig geen ebola. Ook dat levert onrust en vertraging bij werk. Verder is de directeur van het ziekenhuis momenteel niet aanwezig, waardoor het organiseren van zaken moeizamer verloopt. Ook is nu de regentijd begonnen. Enorm zware regenval; urenlang. In de gebouwen veel lekkages, die ook weer aandacht vragen van het onderhouds personeel. Al met al gaat alles wat minder snel en zal ik het bezoek hier moeten verlengen.

No time to be bored!

 

Groeten hier uit warm, regenachtig, vochtig, maar goed Monrovia,

Hoop van jullie te horen! Bedankt voor alles!

 

Jan

Hierbij enkele indrukken

Reisverslag. Monrovia, Liberia. 26-05-2015. Groet uit Monrovia III. Autoclaven en Sushi

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: dinsdag 26 mei 2015 0:32
Aan: ‘yoko@heartware.nl’; ‘mariko_huijs@hotmail.com’; ‘Junko Huijs’
Onderwerp: Groet uit Monrovia III; autoclaven en sushi

 

Liefste Yokosan, Mariko, Junko,

Het was echt geweldig fijn jullie gisteren gesproken te hebben! Het blijft ongelofelijk dat dit allemaal kan; dat ik jullie aan de barbequeue zie en ik jullie kan laten zien hoe het hier is!

yokosan, goed dat je met Matthijs over het huisje gesproken hebt.

Hoop dat we op deze manier langzaam maar zeker tot een besluit kunnen komen.

Het Twinskin lijkt vooralsnog dan toch de beste oplossing.

Het zal goed zijn om contact met de leverancier op te nemen over mogelijke aanpassingen.

Heb de indruk dat ze redelijk flexibel zijn.

 

Vandaag de alle materialen voor de sterilisatieafdeling en de Matachana autoclaaf vanuit de store naar het gebouw gebracht waar het allemaal geinstalleerd gaat worden.

We konden een kleine heftruck lenen van het Duitse Rode Kruis. Heeft heel veel gedoe en rugpijn voorkomen.

Echt super! Ik kon ook een printer van ze lenen. Ook dat bespaart een hoop gedoe!

Morgen beginnen met de installatie.

Inmiddels ook PLAMAHS voorbereid voor het ziekenhuis hier.

Bleek nog weer een hoop gedoe. Op windows 8 toch weer wat vervelende problemen; deze keer wilden de fotos/illustraties niet meer getoond worden. Heeft me weer een dag gekost om het op te lossen. Het blijft enorm tijdrovend om nieuwe problemen echt opgelost te krijgen.

Nu hiervoor wel een schone oplossing.

 

De tijd gaat enorm snel! Al meer dan een week hier! Help!

Weet niet zeker of ik mijn oorspronkelijke planning kan handhaven.

voorlopig houd ik er aan vast.

ik zal over een week moeten kijken hoe e.e.a. er voor staat.

 

Oh Yokosan, Mariko, Junko, mis jullie! Het zou geweldig zijn als jullie inderdaad eens met een dergelijke reis mee zouden kunnen!

Het komt er een keer van.

 

Ik werd vandaag benaderd door David Stern, een man die ik ken van Tuttnaue. Hij woont in Israel. Hij vroeg of ik in de toekomst via het bedrijf dat hij nu werkt (Moonmedical, UK http://moonmed.com/) trainingen wil verzorgen mbt sterilizatie. Vooral in Afrika en Azie.

Het lijkt erop dat ik weinig problemen zal hebben met het hebben van werk 🙂

Geeft ook weer kansen voor jullie om eens mee te gaan.

 

Had gisteren nog een heel goed gesprek met Ibrahim Fatawu, de financial director van het ziekenhuis, een man uit Nandom, Ghana.

Heb heel veel respect voor hem! Hij is Moslim, maar heel gematigd. Heel boeiend om met hem te  praten!

Morgen laat ik hem PLAMAHS zien.

 

Hierbij stuur ik jullie nog de foto’s tijdens onze sushi-avond! echt heerlijk was het. Hier in Monrovia. Bizar!

We gaan proberen nog een skype sessie met haar te regelen. Michiko Yokoyama, echt een heel bijzondere vrouw. Ze probeert een link te leggen tussen het corps diplomatique en het veld. Ze wil ook echt met eigen ogen zien wat er in het veld gebeurt. Heb haar hier ook het ziekenhuis kunnen laten zien. Ze was heel blij om eens echt te zien hoe het er aan toe gaat.

Ik zal jullie verder op de hoogte houden!

Liefs hier uit Monrovia.

Heel veel groeten aan Matthijs en Anja etc.

KusJulliePapJan

 

 

 

 

 

Reisverslag: Liberia. 16-05-2015. Monrovia Veilig aangekomen!

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: vrijdag 12 juni 2015 0:37
Aan: ‘irsanmonpat@online.nl’
Onderwerp: Groet uit Monrovia II; Steril en Klantendag Interster International

 

Hieronder nog enkele indrukken van de afgelopen dagen hier.

Warme groeten hier uit Monrovia!

Jan

 

Hier gaat het allemaal bit by bit.

Vandaag (donderdag 11 jun)  in de stad om spullen voor de waterbehandeling te kopen.

Kost allemaal veel tijd. We zullen morgen nog eens de stad in moeten.

Dan morgenmiddag beginnen met aansluiten etc.

De tijd gaat echt enorm hard…

Maar de sfeer is goed. We proberen er  het beste van te maken!

Met mijn gedachten vaak bij je!

Misschien toch eens proberen te skypen? Werkt heel goed!

Heel veel sterkte toegewenst aan je moeder en aan jou en je broer en zus bij haar verzorging!

Weer warme groeten hier uit Monrovia,

Liefs, Jan

Bij de foto’s: Enkele indrukken van de stad, onderweg om spullen voor de waterbehandeling te kopen.

Gisteren naar de werkplaats (bio-medical lab) van de biomedical engineers van het JF Kennedy Memorial Hospital; het nationale ziekenhuis. Oh zoooo basis!

Zij helpen met de installatie / ingebruikname van de autoclaaf. Geweldig fijne mensen!

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: zaterdag 16 mei 2015 11:48
Aan: ‘yoko@heartware.nl’; ‘mariko_huijs@hotmail.com’; ‘Junko Huijs’
Onderwerp: Veilig aangekomen!

 

Liefste Yokosan, Mariko Junko,

Gisterenavond hier veilig en wel aangekomen! Wel met 2 uur vertraging.

Geen enkel probleem met de douane. Er is niets opengemaakt! Pak van mijn hart!

Werd opgehaald door Br. Pierre. Een van de Togolese broeders die hier werkt.

Wel weer even wennen aan de temperatuur en vochtigheid! Nu al meer gezweet dan in een maand thuis!

Vanmorgen ontbijt met de groep. Hanne Fleishmann van Wuerzburg is ook hier.

Ze is bezig met  het herinrichten van het laboratorium. Heel leuk om haar hier te ontmoeten.

Het lijkt er op dat een van de autoclaven toch nog niet uit de douane is…

Hoop dat het toch allemaal gaat lukken

De ontvangst hier is weer heel hartelijk. Voelt goed om er weer te zijn!

De broeders vragen allemaal hoe het met jullie is! Heel veel groeten!

Ik heb in de voeding nog stroom voor ongeveer 4 uur.

 

Zodadelijk de eerste besprekingen om een overzicht van de situatie te krijgen en een plan van aanpak te maken. het gaat een intensieve tijd worden!

Yokosan, Mariko, Junko,

Heeeeeel hartelijk dank voor alles, jullie liefde, jullie zorgen, jullie vertrouwen, KusJulliePapJan

Reisverslag: Monrovia, Liberia. 05-07-2015. Bericht uit St. Joseph’s Hospital: Nog steeds hier in Monrovia!

Van: Jan Huijs [mailto:jh@heartware.nl]
Verzonden: 05 July 2015 23:10
Onderwerp: Bericht uit st. Josephs Hospital: Nog steeds hier in Monrovia!

Beste allemaal,

Nog steeds ben ik hier in Monrovia!

Er is voortgang, maar het gaat allemaal langzaam.

Inmiddels zijn 3 van de 4 autoclaven up and running.

Van de autoclaaf in het JF Kennedy Hospital moet nog een UPS ingebouwd worden voor de besturing. Absoluut nodig.

Hij zorgt voor bescherming van de electronica maar voorkomt ook het dat korte stroomonderbrekingen leiden tot een afgekeurd proces.

Met als gevolg: proces  wordt beeindigd, de lading moet eruit, verpakking moet verwijderd, opnieuw verpakken en opnieuw steriliseren,

Heel vervelend voor het personeel en kost enorm veel tijd en geld.

We gaan dit dinsdag dan eindelijk doen.

De machine werkt verder prima.

 

De grote beurt van de oude KSG in het St. Josephs Hospital is nu eindelijk ook afgerond. Ik zou vandaag (zaterdag) een eerste test doen, maar ging niet door.

De stad in om gereedschap te vinden om een gat van 2.5 cm te maken in het roestvrij staal van een aanrecht voor instrument reiniging van bij de OK. We willen een waterspuitpistool aansluiten, maar de slang moet via een speciale nippel door het aanrecht…

Ook in de reiniging van de OK van de verloskunde wordt er een aangesloten.

We wilden daar even kijken of het kan; hoe het aan te pakken.

Het is in het high risk gedeelte. Dus wel beschermende kleding aan; in dit geval is de lichte versie voldoende.

Ik ga met Nimley, onze loodgieter. We zijn bijna een kwartier bezig om ons aan te kleden. Voor een bezoekje van twee minuten.

Vervolgens is er grote berg afval van onze kleding die morgen de verbrandingsoven in zal gaan.

Een groot gat maken in Roesvast staal blijkt niet zo makkelijk. Uiteindelijk zelf mee de stad ingegaan en de spullen gevonden. Maar wel de halve dag voorbij.

Kreeg vanmiddag bezoek van de nieuwe head of operations van het Duitse Rode Kruis. Ze is een week geleden hier aangekomen.

Met haar financien afhandelen voor de spullen die ik voor de sterilisator van het JF Kennedy Hospital kocht.

Het gaf ook de mogelijkheid om hier het ziekenhuis te laten zien.

 

Morgen dan toch die KSG autoclaaf uitproberen.

We hebben de vacuumpomp vervangen; klep plunjers en veren van alle kleppen vernieuwd. Alle gegalvaniseerde pijpen in de water toevoerleidingen vervangen door plastic leidingen. Grondige schoonmaak beurt; nieuw verwarmingselement, enz. Een echte facelift.

Nu hopen dat bij de harttransplantatie en  die van al die andere organen heeft overleefd! Geweldige samenwerking met de mensen hier!

Maar wel spannend om te zien of  de patient weer tot leven komt!

Dan moet maandag ook die inventarisatie eindelijk op de rit komen. Het blijft lastig. De IT man had een grote berg werk op zijn bord ivm rapportages en werd later ziek. Maandag zou hij beschikbaar zijn.

Dan zal dan uiteindelijk de komende de cursus sterilisatie kunnen gaan beginnen.

Een week geleden deden we de eerste productie cycli van de nieuwe Matachana autoclaaf. Een van de mensen van de OK/CSA, Jackson, had dienst.  Ik instrueer hem hoe de autoclaaf te bedienen.

Terwijl we de cyclus afwachten vertelt hij over zijn verleden. Terug in de tijd. De negentiger jaren. De tijd van James Taylor. Het land in oorlog. Rebellen proberen het regeringsleger te overmeesteren. Hij was 14 jaar.  Zijn vader was militair in het leger. Het gezin is op de vlucht. Ze willen de grens over. Aan de grens met Guinea worden ze gepakt door rebellen. Hij, zijn broers en zussen, zijn moeder en zijn vader. Zijn vader wordt apart genomen. Ze zijn er allemaal bij en moeten toezien. Zij, de kinderen, moeten zingen. Intussen wordt van de vader de keel doorgesneden… Totale bizarheid. Totale bruutheid.

Het ziekenhuis kreeg onlangs een nieuwe verbrandingsoven.

Alle ziekenhuisafval wordt momenteel in een oude oven verbrand. Elke morgen om 8 uur het ritueel. Mensen in de volledig beschermende pakken kruien de zakken met afval naar de verbrandingsoven. Maar hij is oud, heeeel oud. Werd voorheen met brandstof gestookt; en op temperatuur geregeld. De regeling werkt al lang niet meer. Geen brandstof wordt er meer toegevoegd. Veel van het afval is plasticachtig en brandt goed. Maar er is steeds de zwarte kwalm en een wel erg onprettige geur als er gestookt wordt.

De nieuwe oven staat er nu; er wordt nu een gebouw omheen gezet.

Bij de installatie ging echter e.e.a. mis. Ook verbrandingsovens zijn tegenwoordig vol met electronica besturingscomponenten. Door onjuiste aansluiting raakten componenten defect. Er zijn inmiddels nieuwe componenten. Nu moet getest worden of hij werkt. Er zijn echter  nogal wat misverstanden over de verbrander. Hij zou niet geschikt zijn voor lichaamsdelen/lichaamsvochten/bloed.

De website van de fabrikant geeft echter aan dat hij daar juist wel voor bedoeld is. De verbrander heeft een grote metalen schoorsteen. Er zou een bliksemafleider geinstalleerd moeten zijn. Is er echter niet. Het ziekenhuis vroeg uiteindelijk of ik hierbij ook wil helpen.

Naar  mijn mening bleef ook hier de donorgemeenschap in gebreke! Er wordt niet genoeg aandacht gegeven aan adequate training/overdracht! De focus is op het leveren van de apparatuur. De ondersteuning blijft achterwege, met als gevolg er echt enorm veel naar ik denk goedbedoelde hulpgoederen, niet  functioneren. Het is een enorm hardnekkig verschijnsel in de donorgemeenschap.

Zo heb ik een heleboel gedoe gehad om mijn verblijf hier te verlengen. Zelfs het regelen van mijn verzekering leek een bijna hopeloze zaak. Zelfs als ik hier onbetaald blijf, mijn ticketwijziging betaal, zelfs dan was het een schijnbaar onmogelijke zaak. Het Rode Kruis krijgt het niet voor elkaar! Bizar. Uiteindelijk is er via het Medical Mission Institute in Wuerzburg toch een regeling getroffen.

Bizar. Geld voor nieuwe wasmachines om 4-jaar oude wasmachines te vervangen die een maand gedraaid hebben is er  wel, maar om een door allerlei omstandigheden  de verzekering van mijn verlenging van verblijf hier door langer durende installatie en training van apparatuur te financieren, bleek heel uitermate lastig.

In de praktijk komt het er op neer dat installatie van machines/apparaten en bijbehorende training en ondersteuning niet goed gebeurt. En de lokale mensen hier moeten aanmodderen. En dan wordt er gezegd: Zie je wel, die Afrikanen, dat wordt nooit wat. Een bodemloze put.

Uitermate onterecht! Ik zelf was een week in Spanje om de kneepjes van de autoclaven te leren die ik hier zou installeren. Waarom verwacht men van lokale technici hier met veel minder achtergrond kennis en veeeel minder middelen, dat die het in een uur moeten kunnen. Bizar! Totaal bizar! Je begint inderdaad te denken dat hat Westen er alleen op uit is om Afrika dom te houden.

En intussen rijden de mensen van de grote organisaties als UN, Rode Kruis, rond in nutteloos grote, smetteloos witte 4 wheel drives met grote antennes, wonen in grote huizen, eten in dure hotels waar dan in air-coonditioned zalen bepaald wordt wat goed is voor die arme drommels in het land. Om dan af te sluiten met een uitstekend diner en een goed glas wijn.Welke gevoelens roept dit allemaal op?

Sorry, voor mijn wat cynische kijk op wat ik hier ervaar.

Het komt er op neer dat ik nogmaals verlenging gevraagd. Met als resultaat dat ik pas op 17 juli naar huis kom.

Op 24 juli zou ik dan naar Japan gaan.

Nu zijn er echter hier in Monrovia nieuwe Ebola-gevallen. Een jongen stierf enkele dagen (29 juni) geleden. Ook zijn er hier in de stad een aantal nieuwe besmettingen als gevolg van zijn contacten.

Er wordt onderzoek gedaan naar contacten die de jongen gehad heeft.

Al met al is Liberia niet Ebola vrij meer. Een stevige afknapper voor het land.

Ik weet nog niet wat dit als gevolg heeft op mijn bezoek aan Japan. Als men daar een quarantaine periode aan gaat houden van 21 dagen, dan heeft het geen zin om te gaan.

Ik wacht het af.

 

Er wordt hier enorm hard gewerkt om het gezondheidssysteem weer op gang te krijgen en Ebola onder bedwang te houden. Nog steeds wordt iedereen die hier het terrein op komen de temperatuur gemeten en moeten handen gewassen worden. Risikoafval wordt door mensen in volle beschermingsuitrusting opgehaald en naar de verbrandingsoven gebracht. in de ok’s wordt in volle PPE gewerkt. Er zijn regelmatig refresher trainingen. Er blijven strikte procedures voor Infectiepreventie. Met alle ongemakken voor het personeel.

Heb echt geweldig veel respect voor al die mensen om dit allemaal dag-in-dag-uit vol te houden. Daarbij  is dat wat ik doe eigenlijk een kleinigheid; ik ben na afloop van mijn werk na een minuut hier in mijn kamertje. Het eten staat klaar. Heb de gemakken van water, 24 uur electriciteit en internet. De meeste mensen hier moeten na hun werktijd met de overvolle bus naar schamele huis. Meestal meer dan een  uur onderweg.  Ik hoor dat de dag om 5:00 -5:30 begint, om hier op tijd te zijn. Dan in de avond weer terug.  Dat tegen salarissen die eigenlijk in geen verhouding staan tot de kosten voor levensonderhoud. Toch blijft men het werk doen; zie ik veel blije gezichten bij de staf als ik hen groet. Ik kan alleen maar diep respect hebben.

 

Oh, het is hier in de avond wel vaak stilletjes. Maar er is altijd enorm veel te doen. No time to be bored.

Hoop weer gauw van jullie te horen of te ontmoeten!

Allerbeste wensen\

 

Van: Jan Huijs [mailto:janbiribiara@gmail.com]
Verzonden: vrijdag 26 juni 2015 0:41
Aan: ‘Yoko Huijs’
CC: ‘mariko_huijs@hotmail.com’; ‘Junko Huijs’
Onderwerp: Bedankt!

 

Eerste foto: Vanmiddag: Jackson Moore, de medewerker in de sterilisatie afdeling draait de eerste cyclus met de nieuwe Matachana autoclaaf. Hij vertelde zijn verhaal over zijn jeugd tijdens de oorlog (negentiger jaren. Hij was 15 jaar. Zijn vader werd in zijn bijzijn en van zijn 3 broers, 3 zussen en moeder door rebellen vermoord. De keel doorgesneden. Zij moesten zingen, terwijl het gebeurde. De mens is tot de grootste gruwelijkheden in staat…

De moeder kon het allemaal niet meer verdragen; is enkele jaren later overleden.